Zij verbleven tijdelijk in het huis van hun dochter, een voor hen vertrouwde plek. Aldaar zocht ik hen op. Een kopje koffie en een praatje. Geen opgave want op die leeftijd heeft men vaak veel te vertellen. Eenmaal op hun gemak begin ik met fotograferen. Al pratend knip ik. Of niet en dan is er rust, ontspanning en dwaalt de blik soms af naar buiten, en ik knip. Of er is een lach en ik knip. In deze setting lukt het mij meestal om hen op een mooie natuurlijke manier te portretteren. Met een voldaan gevoel sta ik 1,5 uur later weer buiten.
0 Reacties
|
